Przyszłość należy do miast. Już teraz żyje w nich połowa ludzkości, a one wciąż się rozrastają. Równolegle z dynamicznym wzrostem w miastach zachodzi wiele innych procesów – metropolie, próbując sprostać nowym wyzwaniom i oczekiwaniom mieszkańców, muszą się zmieniać. Niektóre chcą być miastami sprawiedliwymi, ucieleśniającymi idee równości, inne inwestują w ekologię i nowe technologie, są też takie, i to najczęstsze przypadki, które rozwijają się chaotycznie, bez żadnego planu.
Miasta na naszych oczach stają się doświadczalnymi poligonami, na których ścierają się rozmaite urbanistyczne wizje, filozoficzne idee, marzenia i utopie. Politycy, aktywiści, czasem szaleni miliarderzy przeprowadzają w nich eksperymenty o trudnych do odgadnięcia konsekwencjach.
Paulina Wilk postanowiła zmierzyć się z ogromem i fenomenem miasta. Zabiera czytelnika w podróż do dziewięciu metropolii, w których przeszłość i teraźniejszość odważnie spotykają się z przyszłością. Dubaj, Bombaj, Kampala, Songdo, Singapur, Lima, Masdar, Seul, Kopenhaga.
Do kogo należą miasta? Czy możliwe jest miasto idealne? Jak będą wyglądały wielkie metropolie za 10, 20, 50 lat?
Pojutrze to literacki reportaż, dziennik z podróży, pobudzający intelektualnie esej i przede wszystkim popis wyobraźni. Paulina Wilk zestawia to, co widzi, z filozoficznymi koncepcjami, futurystycznymi wizjami i szuka odpowiedzi na pytanie nie tylko o przyszłość miast, ale i o przyszłość człowieka.
Nadchodzą trudne czasy, w których zapragniemy głosów pisarzy dostrzegających alternatywy wobec tego, jak teraz żyjemy. Tych, którzy przenikają nasze przelęknione społeczeństwo i jego obsesyjne technologie, dostrzegają inne sposoby istnienia, a nawet wyobrażają sobie prawdziwe powody do nadziei. Będziemy potrzebowali pisarzy
pamiętających wolność — poetów, wizjonerów — realistów większej rzeczywistości.
Ursula K. Le Guin
Myśląc o przyszłości, lepiej zbłądzić w kierunku śmiałości niż rozwagi.
Alvin Toffler
Naszą niesprawiedliwą cywilizację można przeprojektować,
zrównoważyć. Nauka i technologie mogą zostać zastosowane
w praktyce do przebudowy globalnego społeczeństwa. Możemy
zmienić nasz cel: zamiast powiększać zysk — podnosić jakość życia. Zamiast posiadać —
dzielić się dostępem do dóbr. Budować miasta nie tylko na lądzie, lecz także na wodzie.
Tak mówił — i przez długie, trwające sto jeden lat życie o taki świat zabiegał — Jacque Fresco, inżynier, projektant i wynalazca, ostatni wielki futurolog XX i XXI stulecia. Wspólnie z Roxanne Meadows od 1975 roku poszukiwali alternatywnych rozwiązań problemów ludzkości. Od maja 2017 roku Meadows już samotnie kieruje działającym na Florydzie The Venus Project, centrum badań i projektowania przyszłości. Idee Fresca sumują, ale również przekraczają przedstawiane dotychczas wizje, tak jak wykraczają poza ustalone pojęcia polityczne, społeczne czy urbanistyczne. Venus Project to poparty analizami i wiedzą zamiar przemodelowania cywilizacji. Nie tylko przebudowania miast, ale i przekształcenia całego
systemu wartości, sposobów działania i relacji, jakie tworzymy z innymi i z naturą. Nowym początkiem byłoby usunięcie pieniądza jako podstawy współczesności. Według Fresca niedobór finansów nie pozwala realizować pragnień, natomiast obfitość zasobów planety — wręcz przeciwnie.
Centralną pozycję monety zajęłyby dwa filary: potrzeby ludzi i dobro środowiska, a zamiast dążenia do wzrostu gospodarczego kwitłaby ekonomia oparta na zasobach. Światem rządziliby nie politycy, lecz wiedza i nauka.
Paulina Wilk Pojutrze. O miastach przyszłości
Prywatnie tu: tudorotasokolowska.pl
Prowadzący:
Dorota Sokołowska
