Czy nóż może być poszukiwaczem skarbów, a kosz na śmieci – poetą? Przygody Oskara opisane przez jednego z najpopularniejszych estońskich pisarzy – Andrusa Kivirähka – zaskakują i bawią. Pokazują, że dziecięca wyobraźnia nie ma granic, a bycia przyjacielem (jak wszystkiego innego), trzeba się nauczyć.
Oskar zmuszony jest spędzić wakacje na wsi u babci, której wcale dobrze nie zna. Nie dość, że nie jest to miejsce jego wymarzonych wakacji, to na domiar złego zapomina zabrać ze sobą telefon komórkowy. Nieszczęśliwy i znudzony pogrążyłby się w całkowitej apatii, gdyby nie kawałek drewna, który zapoczątkuje serię wydarzeń, jakich chłopiec nigdy by się nie spodziewał. Dzięki niemu i fantastycznej wyobraźni znajdzie nowych przyjaciół, a także swoje miejsce w domu babci.
Czym może stać się kawałek drewna? Łódką. Nożykiem. Łukiem… albo SMARTFONEM. I właśnie od takiej drewnianej, pomalowanej flamastrami, własnoręcznie wyrzeźbionej komórki zaczęła się ta historia. W niej dzbanuszek do kawy może zakochać się w cukierniczce, jedno z krzeseł z pokoju stołowego marzy o tym, żeby zwiedzić cały świat… albo chociaż kuchnię, sypialnię i łazienkę, a podstępny gwóźdź tylko czeka, by ktoś na niego nadepnął.
W tym świecie najlepszym przyjacielem chłopca może zostać balonik, który zaczepił się o gałąź rosnącej koło domu sosny. Tu okazuje się, że czasem by zostać bohaterem, wystarczy mieć ręce i nogi… Tak właśnie było z Oskarem w czasie tych niesamowitych wakacji. Dzięki nim dokonał wielu wspaniałomyślnych czynów i pomógł niejednej rzeczy, bezradnej w obliczu konieczności przemieszczania się w przestrzeni.
Ale historia ta jest również wspaniałą rozprawką o przyjaźni, która nie zawsze oznacza tylko radość. Przyjaciele nie zawsze mają kryształowe charaktery. Z przyjaźnią mogą wiązać się troska lub zazdrość. Przyjaciel może nie mieć ochoty na wspólną zabawę. Czasem przyjacielowi można pomóc, a czasem nie. Ale kto nie chciałby mieć przyjaciela, choćby miał kiedyś zniknąć, jak balonik, który zaczepił się o drzewo?
Książka Oskar i rzeczy w dyskretny sposób porusza również uniwersalny problem niezrozumienia międzypokoleniowego, budowania mostów i bliskości z osobami starszymi, ukazuje różnice w życiu na wsi i w mieście. Wydana została w ramach projektu „Bliskie dalekie sąsiedztwo”, który zakłada wydanie serii książek dla dzieci napisanych przez uznanych estońskich, fińskich, szwedzkich autorów i zilustrowanych przez najlepszych ilustratorów. To historie o współczesnych bohaterach i ich codziennych (a czasem niecodziennych) sprawach, które pokazują, że – mimo odległości, innego środowiska i odmiennych zwyczajów – jesteśmy do siebie podobni.
Prywatnie tu: tudorotasokolowska.pl
Prowadzący:
Dorota Sokołowska
