Radio Białystok | Felieton | Rządź i łącz - felieton Adama Dąbrowskiego
Starożytni Rzymianie wymyślili zasadę „divide et impera”, czyli dziel i rządź. A co potem, gdy już się rządzi? Odpowiedzią może być działanie władz Łomży, które próbują wcielić w życie zasadę - nie wiem jak to będzie po łacinie - przeciwstawną do rzymskiej, czyli - rządź i łącz.
I to nie jest mój wymysł, ani nie może być przypadek, skoro tylko na jednej sesji rady miejskiej omawiano kilka takich przykładów. Niestety, co najmniej trzy ściśle związane z oświatą.
Pierwszy podały wychowawczynie łomżyńskich przedszkoli. Poinformowały radnych, że wedle ostatnich zaleceń ratusza, maluchy swój dzień w przedszkolu mają zaczynać i kończyć w grupach łączonych, pod opieką jednej wychowawczyni. Tak więc z ideą łączenia - w tym przypadku w większe grupy - mają być zapoznawane już kilkulatki.
O drugim pomyśle łączenia poinformował sam zastępca prezydenta nadzorujący w Łomży m.in. oświatę.
- Normą jest, że jeżeli jest możliwość łączeń klas to tylko i wyłącznie klas czwartych, kiedy zmienia się tak naprawdę system nauki uczniów.
Przyznam, że dla mnie było to nowością. Myślałem, że łączenie klas to praktyka z zamierzchłej przeszłości i to w niewielkich szkółkach wiejskich.
Czyżby w szkołach w mieście średniej wielkości tzw. odsiew trzecioklasistów był tak duży, że wymusza takie działania? A może wynika to wyłącznie z faktu, że w klasach początkowych limity uczniów są niższe niż te w klasach starszych, powstaje więc ich mniej, ale za to liczniejszych?
Kolejny przykład łączenia nomen omen łączy oba wcześniejsze typy placówek. Co prawda pomysł spalił na panewce, ale był. Otóż sześcioro miejskich radnych zgłosiło wniosek o wprowadzenie pod obrady „ zamiaru likwidacji Przedszkola Publicznego Nr 2 w Łomży”.
Nazwa może nieco myląca, bo de facto chodziło także o łączenie - konkretnie o połączenie tegoż przedszkola z podstawówką o takim samym numerze. Zdaniem wnioskodawców miało to nie mieć wpływu ani na sytuację nauczycieli, ani wychowanków, za to „pozwoli na usprawnienie i ujednolicenie procesu zarządzania przez jednego dyrektora dwoma budynkami”.
Punkt zdjęto, co sama przewodnicząca rady skomentowała:
-I ja się nawet pod tym podpisałam. Później tak się źle czułam, aż mi wstyd jest po prostu.
Ale pomysł w tzw. przestrzeni publicznej zaistniał. Przedszkoli publicznych jest w Łomży może nieco więcej niż szkół podstawowych, ale skoro jeden dyrektor sprawniej może zarządzać dwoma budynkami różnych placówek niż jednym, to z trzema może będzie jeszcze sprawniej?
No i ostatni już przykład łączenia, to propozycje zmian w budżecie. W uchwałach takich już od pewnego czasu występuje cos, co w handlu nazywane było sprzedażą wiązaną. Otóż jest tam inwestycja wręcz niezbędna, kilka - nazwijmy to - neutralnych i jedna lub dwie wzbudzająca kontrowersje.
Ale głosuje się je razem, czyli: albo wszystko, albo nic. A jest przecież ta, której sensowności nikt nie może zarzucić.
- Trudno głosować przeciwko zmianom w budżecie, kiedy są tam niezbędne inwestycje. Trudno być przeciw, ale jesteśmy stawiani w naprawdę niekomfortowej sytuacji jeżeli jest tu pewna niekonsekwencja.
-Naprawdę jest to pewien dylemat jaką podjąć decyzję. Z jednej strony są słuszne postulaty dotyczące pewnych inwestycji, z drugiej strony są rozdmuchane propozycje, z którymi się trudno zgodzić.
To głosy niektórych radnych. Ale tylko niektórych. A ich głosy, nawet połączone, to za mało, żeby te wątpliwe pomysły już na tym etapie wyłączyć.
