Radio Białystok | Nasze akcje | Koncerty Live | Koncert - Augustowski Teatr Piosenki [zdjęcia, wideo]
W czwartek (13.12) retransmisja specjalnego spektaklu Augustowskiego Teatru Piosenki zarejestrowanego w studiu Rembrandt Polskiego Radia Białystok.
Augustowski Teatr Piosenki powstał w 2012 roku. Założony przez Wojciecha Straszyńskiego, z inspiracji dyrektor Augustowskich Placówek Kultury Anny Jastrzębskiej i przy kierownictwie muzycznym Elżbiety Granackiej, stanowił odpowiedź na zapotrzebowanie na grupę teatralną o charakterze muzycznym.
Pierwszym spektaklem ATP była "Droga do wolności", która powstała by upamiętnić stan wojenny. Premiera odbyła się 13 grudnia 2012 roku i została przyjęta z ogromnym entuzjazmem wśród lokalnej społeczności. Jest to jednocześnie najczęściej wystawiany przez teatr spektakl.
Po sukcesie przyszedł czas na lżejsze produkcje nawiązujące tematyką między innymi do twórczości Nicka Cave’a (spektakl pt. "Hymny mroku i dekadencji"), uświetniające dzień kobiet (spektakl pt. "Kobieta zmienną jest") czy czysto wakacyjne “Same zmyślają się historie”.
Po trzech latach wytężonej pracy przyszedł czas na odpoczynek - grupa zawiesiła swoją działalność.
W 2017 roku nastąpiła reaktywacja teatru. Ponownie wystawiona "Droga do wolności" pozwoliła zespołowi rozwinąć skrzydła i wyjechać na występy gościnne do innych miast. Najnowszym przedstawieniem ATP są "Okruchy pamięci” będące muzyczną podróżą przez historię Polski w poszukiwaniu wolności i niepodległości.
Skład zmieniał się na przestrzeni lat, jednak trzon od samego początku stanowili:
Elżbieta Granacka - aranżacja muzyczna, opieka wokalna, chór;
Marta Jackiewicz - solistka, chór;
Szymon Jaworowski - solista, chór;
Grzegorz Stankiewicz - solista, chór;
Sandra Bożewicz - solistka, chór;
Julita Bożewicz - solistka, chór.
“Droga do wolności” to spektakl muzyczny opowiadający o losach Polski w czasie stanu wojennego. Można w nim usłyszeć piosenki Jacka Kaczmarskiego, Przemysława Gintrowskiego i Zbigniewa Łapińskiego. Minimalistyczne kostiumy oraz brak dekoracji wzmocnione ascetycznym acz precyzyjnie użytym oświetleniem, zmuszają widza do skupienia się na emocjach, jakie wywołują głosy wokalistów, raz użyte solowo dla większej ekspresji, by po chwili przytłoczyć ogromem chóru.