Próba Romberga to jedno z częściej wykonywanych elementów badania neurologicznego. Chodzi o zaburzenia równowagi. Celem próby jest rozróżnienie przyczyn wywołujących zaburzenia równowagi. Polega to na określeniu czy przypadkiem nie ma uszkodzenia czuciowych dróg w rdzeniu kręgowym. Wynik próby ujemny jest wynikiem prawidłowym natomiast próba Romberga dodatnia świadczy o tym, że coś jest nie tak i jest przez medyków określany jako „objaw Romberga”. Próba jest wykonywana już od XIX wieku, a została wprowadzona przez niemieckiego lekarza neurologa Moritz'a Romberga.
Choroby i zaburzenia, w których diagnozowaniu pomóc może próba Romberga:
Test próby Romberga nie należy do skomplikowanych. Do jego wykonania nie jest potrzebna żadna specjalistyczna aparatura, która budzi lęk, gdy tylko się na nią spojrzy. Dodatkowo, test ten może być wykonany nie tylko przez lekarza neurologa, ale też przez lekarzy innych specjalności. To znaczy, że nawet lekarz rodzinny może wykonać próbę Romberga! To całkiem wygodne, gdyż próbę tę wykonuje się zwykle jeszcze zanim lekarze zdecydują o specjalistycznych badaniach diagnostycznych.
Badanie ocenia czy pacjent jest zdolny do utrzymania równowagi statycznej przy otwartych oraz zamkniętych oczach. Ale od początku. Jeśli jesteś pacjentem, którego czeka to badanie to przygotuj się na to, że będziesz musiał zdjąć nie tylko buty, ale też skarpetki. Do badania trzeba być całkowicie boso. Lekarz powinien poprosić cię, abyś ustawił stopy w pozycji stojącej, ze złączonymi równo stopami. Ręce powinny być opuszczone luźno wzdłuż tułowia. Pierwszy etap obserwacji twojej równowagi następuje, gdy lekarz obserwuje cię, gdy stoisz w ten sposób i masz otwarte oczy. Następna ocena twojej postawy nastąpi po tym, gdy lekarz poprosi cię o wyciągnięcie rąk prostopadle do ciała, czyli przed siebie tak, aby znajdowały się w jednej linii. W tej pozycji zamykasz oczy na trzydzieści sekund, a lekarz cię obserwuje. Oczywiście przez cały czas trwania próby Romberga lekarz jest zobowiązany cię chronić przed ewentualnym upadkiem i cię asekurować. I to wszystko, koniec testu, już po strachu!
Zapewne też tak masz, że gdy robisz jakieś badanie to zastanawiasz się z jakiego wyniku masz się cieszyć. W tym badaniu jest wynik nie tylko dodatni (czyli tzw. objaw Romberga) i ujemny, ale także jest możliwość, że będziesz miał chwiejną próbę Romberga. Już wyjaśniam szczegóły
Jeśli chodzi o czas oczekiwania na wyniki to jest rekordowo krótki, otóż są one widoczne już podczas przeprowadzania badania. Objaw Romberga, czyli wynik dodatni, może świadczyć o uszkodzeniu dróg nerwowych tylno sznurowych, czyli o ataksji sensorycznej. Szczególnie warto zwrócić uwagę na część badania z zamkniętymi oczami, bo wtedy z pewnością można ją stwierdzić – jeśli masz ataksję sensoryczną to nie jesteś w stanie utrzymać równowagi. O objawie Romberga świadczy chwianie się podczas pierwszego etapu badania lub znacząca różnica między pierwszym a drugim etapem badania.
Ujemna próba Romberga świadczy o tym, że masz nieprzerwany czuciowy sznur rdzenia i brak ataksji czuciowej, czyli bardzo dobrze.
Chwiejna próba Romberga jest wtedy, gdy podczas badania bujasz się w przód i w tył, to może świadczyć o uszkodzeniu móżdżku.
Wiesz już zatem co to jest próba Romberga i objaw Romberga. Wiesz też, że jeśli musisz iść na badanie to nie ma się czego bać. Jest ono bezbolesne i krótkie, a można dzięki niemu wykluczyć wiele zaburzeń i chorób.
