Radio Białystok | Magazyny | Podróże po kulturze | "Franz Kafka" - Miłka Malzahn recenzuje film Agnieszki Holland
Film jest promowany hałasem "witaj w świecie Franza Kafki". Ale, tak serio, to zaglądamy do świata Agnieszki Holland, której Kafka jest blisko. Zaglądamy do Pragi - tej dawnej i obecnej - w rzeczywistość niuansów i skomplikowania, które były częścią życia tego genialnego pisarza.
"Franz Kafka" - Miłka Malzahn recenzuje film Agnieszki Holland | Pobierz plik.Częstym problemem przy wyświetlaniu playera jest używanie Adblocka.
Dłuższe dźwięki na niektórych wersjach przeglądarki Chrome są ucinane.
Oczywiście, mamy tu najważniejsze fakty, odegrane pięknie i zaaranżowane zmyślnie, jak to zwykle w biografii. Ale czasami postaci z życia Franza nagle zwracają się do kamery i mówią o nim to, co im się wydaje ważne. Zupełnie jak w fabularyzowanej biografii. Są tu też przeskoki w czasie - do Pragi, do Muzeum Kafki, do miejsc, w których kiedyś bywał. Mamy fachowców, którzy opowiadają o jego spuściźnie. I choćby to dziwnie nie brzmiało - tworzy to przeciekawy kolaż. Trochę jakbyśmy oglądali ilustrowany magazyn z wielką, retrospektywną opowieścią o Franzu Kafce i jego bliskich.
Ponura, ciężka rzeczywistość, którą oglądamy jego oczami, ma ten „vibe” aktualności. U niego to była I wojna światowa, kryzysy finansowe i ostatecznie, dla jego świata - Holocaust. Dla nas jest, co jest. I od tego też może się zrobić duszno.
Dla fanów są nawiązania do konkretnych książek, motywy i impresje tak podane, by można sobie wyobrazić, co on przeżywał - on, autor.
Świetny w tym filmie jest dźwięk, bo w wielu scenach gra pierwszoplanową rolę. To hałas wytrąca Franza z równowagi, to hałas nadaje rytm, porządkuje albo wprawia w chaos codzienne wyzwania. Bo życie dla Kafki było wyzwaniem. Pod wieloma względami; o chorobie nie wspomnę, chociaż po Chopinie na dużych ekranach - to kolejny, malowniczo umierający na gruźlicę mistrz.
To nie jest film dla każdego, lecz jeśli bliska jest Ci proza Kafki, to naprawdę warto.
Film miał premierę na 50. Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Toronto, był prezentowany w San Sebastián i Gdyni, gdzie zdobył Srebrne Lwy, a także reprezentuje Polskę w walce o Oscara i znalazł się na short liście Europejskich Nagród Filmowych.
Agnieszka Holland była głęboko zaangażowana w powstanie filmu „Franz Kafka” - nie tylko wyreżyserowała produkcję, ale współtworzyła także scenariusz i wniosła własną, wyjątkowo subiektywną wizję bohatera. Zdecydowała się odejść od klasycznej narracji biograficznej, budując film jako mozaikę emocji, wspomnień i fantazji, w której wyraźnie odczuwa się jej osobisty artystyczny styl oraz wrażliwość na tematykę egzystencjalną i psychologiczną. Film odzwierciedla jej autorskie podejście oraz wielką dbałość o detale portretujące złożoność Kafki jako człowieka i artysty.
Główną rolę Franza Kafki w filmie Agnieszki Holland zagrał młody niemiecki aktor Idan Weiss, dla którego była to najważniejsza rola w karierze. Przygotowywał się do niej bardzo intensywnie, ucząc się czeskiego, ćwicząc wioślarstwo, chudnąc o osiem kilogramów i pracując nad gestami oraz manierami chorego na gruźlicę pisarza.
W ten sposób wizja Agnieszki Holland, łącząca biograficzne fakty z mozaiką emocji, wspomnień i fantazji, zyskuje wyjątkowy wymiar. Film, którego struktura jest celowym kolażem - tak jak celowy jest hałas, który wytrąca Franza z równowagi - doskonale oddaje skomplikowanie i niuanse życia Pisarza. To autorskie podejście sprawia, że choć nie jest to film dla każdego, to jego ponura, ciężka rzeczywistość - z jej vibem aktualności - przemawia do nas z ogromną siłą, czyniąc go ważnym głosem w kontekście polskiej walki o Oscara i sukcesów na festiwalach.
Dodatkowe tropy filmowe:
Adaptacje dzieł Kafki
Filmy dokumentalne
Filmy artystyczne i inspirowane Kafką
Kilkaset osób zagrożonych ubóstwem czy wykluczeniem może skorzystać z dofinansowania z funduszy unijnych. Dzięki tym pieniądzom można założyć "podmiot ekonomii społecznej", czyli stowarzyszenia, fundacje, koła gospodyń wiejskich, kluby sportowe i stworzyć w nich miejsca pracy.
To jeden z najciekawszych artystów, który fotografuje dla Elle, Harper’s Bazaar, InStyle, Marie Claire czy L’Officiel. Przed jego obiektywem stają znane modelki i modele w stylizacjach najsłynniejszych projektantów. Dawid Klepadło, rocznik ’89, nie zapomina jednak i o Podlasiu, bo to właśnie tu się wychował.
Od dziś Adwent, czyli czas oczekiwania na narodziny Boga. Dymitr Grozdew wielokrotnie sięga po motyw Bożego Narodzenia - zarówno w swoim malarstwie ikonowym, jak i w rysunku.
Obiekty, obrazy i film - trzy nowe prace zasiliły zbiory Galerii Arsenał w Białymstoku. Uzupełniają w ten sposób "Kolekcję II" jednej z najciekawszych galerii sztuki współczesnej, bo Arsenał wielokrotnie pojawia się w rankingach na najwyższych miejscach.
Ekscytują nas nowości filmowe, przeglądamy z wypiekami na twarzy repertuar kin, z nadzieją, że coś nas zaskoczy, coś zatrzyma w tym biegu codziennym, coś poruszy. Oglądamy filmy od dziecka i znamy się na oglądaniu, wszyscy. I z biegiem czasu coraz wyraźniej widzimy, że „wszystko już było”. Że historie, te najbardziej ludzkie w gruncie rzeczy, mówią o tym samym, liczy się...
Nowy film kręcony jest w jednej z podlaskich wsi niedaleko Tykocina. To „Kołtunica”, która znalazła się w konkursie „Ziemia Obiecana” dla studentek i studentów publicznych uczelni filmowych i artystycznych.
Czym są stereotypy Podlasia - inspiracją czy balastem? Drugie wydanie Podlaskiego Kongresu Kultury odbyło się pod hasłem „Znaki szczególne. Kulturowe stereotypy Podlasia”.
Bardzo często podróżując po regionie zaskakują nas duże wystawy w małych miastach. Tak jest m.in w Szczuczynie, który warto odwiedzić by odkryć dokumenty, listy i zdjęcia nigdzie wcześnie niepokazywane.
"Świat dobrych opowiadań zaprasza już od pierwszych zdań. Tak właśnie jest ze “Znajomym z winnicy” - zbiorem, w którym Wojciech Karpiński dzięki czujnemu oku, pełnokrwistym bohaterom i umiejętności opowieści w klarownej formie, serwuje czytelnikom zaskakujące historie”. Tak napisano na okładce książki.
Prowadzący:
Andrzej Bajguz
