Wirtuoz - tak o Józefie Krupskim mówią ludzie, którzy mieli szansę usłyszeć jak grał na cymbałach. Zachwycał nie tylko lekkością ruchów, ale i bogactwem repertuaru. Na przedwojennych wileńskich weselach grywał walce, fokstroty, tanga, marsze, kadryle, polki i oberki. Pamięć o nim pielęgnuje wnuk Piotr Krupski.

Pani Józefa jest przedstawicielką pokolenia, które czas i miejsce narodzin skazał na ciężkie doświadczenia. Przypadło jej w udziale być świadkiem tragicznych wydarzeń, które dotknęły w latach trzydziestych i czterdziestych XX wieku ukraińskie ziemie. Były to kolektywizacja i Wielki Głód, II Wojna Światowa, a przede wszystkim Operacja Polska NKWD. Tragedia zgotowana przez sowiecki reżim dotknęła także rodzinę i znajomych pani Józefy.

Z okazji Roku Moniuszkowskiego autor postanowił dotrzeć do współczesnych potomków kompozytora z różnych linii i w stopniu pokrewieństwa żyjących dziś w Warszawie. Czy postać kompozytora przetrwała w rodzinnej tradycji w sposób żywy?