W Heliosie film „Chopin, Chopin”, który, delikatnie mówiąc, podzielił i krytyków, i widzów. Przede wszystkim obie frakcje oczekiwały czegoś innego.
Miłka Malzahn recenzuje film „Chopin, Chopin” | Pobierz plik.Częstym problemem przy wyświetlaniu playera jest używanie Adblocka.
Dłuższe dźwięki na niektórych wersjach przeglądarki Chrome są ucinane.
Od Chopina teraz oczekuje się, że spełni albo narodowy sen o idealnej muzyce, albo będzie przykładem ówczesnej relacji na linii gwiazda-fani, bo przecież to nie jest wynalazek naszych czasów. A może też stanie się przestrogą dla tych, którzy bawią się talentem i miłością?
No cóż, Chopin był, jaki był, i całej prawdy o nim nie odgadniemy. Dlatego każdy film o Chopinie zbiera cięgi.
Filmowych portretów Chopina było już wiele - zarówno polskich, jak i zagranicznych. W postać kompozytora wcielali się m.in. Hugh Grant ("Impromptu"), Czesław Wołłejko ("Młodość Chopina"), Piotr Adamczyk ("Chopin. Pragnienie miłości") czy Janusz Olejniczak, który w filmie Andrzeja Żuławskiego "Błękitna nuta" wypadł autentycznie.
Michał Kwieciński, reżyser filmu „Chopin, Chopin”, przyjmuje te cięgi z godnością, ale ma tarczę: krytycy chwalą stronę wizualną, czego dowodem jest nagroda za scenografię na 50. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni. Katarzyna Sobańska i Marcel Sławiński we Wrocławskiej Wytwórni Filmów wybudowali wnętrza paryskich mieszkań Fryderyka Chopina. Film na oko jest niezwykły i w dużej mierze to właśnie ta wizualna strona tworzy atmosferę: zabawy, umierania, tworzenia.
I teraz moje osobiste zdanie: to poruszający film. Nie da się go „łyknąć” jak hollywoodzkiej produkcji, ale ma w sobie solidną i ciekawą warstwę muzyczną. Warto wspomnieć, że współczesne bity wplecione są w chopinowskie narracje.
Mamy grającego Chopina Eryka Kulma; jego twarz w dużych zbliżeniach pokazuje oceany uczuć, a w nich... dużo cierpienia i szczyptę narcystycznej bezmyślności. Jeśli będzie się mieć cierpliwość do tej warstwy fabularnej, to na chwilę można zawitać w świecie artysty, który żegna się z tym światem: gorączkowo, emocjonalnie i uroczo.
Nie, nie jest to świetny film, ale to dobre kino nastroju, pozwalające dotknąć chopinowskiej rzeczywistości. Nie jest to klasyczna biografia, nie wszystkie wątki mieszczą się w tej konwencji, lecz zasadniczo widzimy, a może nawet czujemy linię życia genialnego pianisty: z miłością do George Sand, z romansikami, z marzeniami o rodzinie. Z przyjaciółmi, na których zawsze mógł liczyć.
Chopin, którego zakodowała w nas szkoła i kultura masowa, jest po prostu nieprawdziwy. Ten film nie pokazuje nam „prawdziwego” Chopina, ale zabiera nas tak blisko tamtego świata, tamtych realiów, dotyczących także chorowania - tak blisko, jak tylko się da.
I po to warto temu filmowi dać szansę. Na dużym ekranie ponury Paryż wygląda pociągająco.
A po obejrzeniu filmu proszę sięgnąć po album Natalii Kukulskiej „Czułe struny”, na którym do muzyki Chopina stworzyła piosenki. Nie wiem, czy Mistrz byłby zadowolony, ale to kolejna szansa na poczucie jego geniuszu od jeszcze innej strony, takiej, z którą jesteśmy oswojeni. Tak jak ze sztuką filmową.
Brytyjczycy uważają, że biografie sławnych artystów powinny powstawać przynajmniej co dziesięć lat. Jeśli nawet nie pojawią się w nich nowe odkrycia, będą świadectwem zmieniającego się punktu widzenia.
Zapraszamy Państwa w miejsce, które także może być małą galerią sztuki. I okazuje się, że cyklicznie odbywają się tam wystawy - a jest to NOT przy ul. Skłodowskiej w Białymstoku. „Moje skarby” - to tytuł prezentacji związanej z kolekcjonerstwem i życiem profesora Kazimierza Cywińskiego.
Alfons Karny (1901-1989) był nie tylko znakomitym rzeźbiarzem, ale również grafikiem. W pracy przyświecał mu jeden cel: chciał mieć wpływ na kulturę i dbać o zachowanie pamięci osób, które cenił.
Chorał gregoriański ma ponad 1000 lat tradycji. Ci którzy go śpiewają przekonują, że ma wyjątkowy wpływ na psychikę i ciało.
Młodzież ma coraz większy wpływ na program lokalnych ośrodków kultury - wynika z raportu białostockiej Fundacji SocLab. Nastolatki nieraz proponują spektakle, koncerty warsztaty wokalne czy kulinarne i później pod okiem instruktorów je realizują. Czy tak może wyglądać przyszłość lokalnych ośrodków kulturalnych?
Zespół Musica Fiata z Niemiec pod kierownictwem artystycznym Rolanda Wilsona zagra w niedzielę (19.10) koncert "Muzyka na dworze Habsburgów". Wszystko o 19:00 w Auli Magna.
12 tysięcy widzów, 850 artystów, którzy przygotowali i wykonali ponad 60 wydarzeń - tak podsumować można 15 lat Festiwalu Muzyki Dawnej im. Izabeli Branickiej.
Po obejrzeniu 11 filmów niezależnych twórców publiczność w kinie Forum zdecydowała, że symboliczny "Złoty golf" trafi do Sylwii Szkiłądź za animację "Autokar". To wzruszająca opowieść o emigracji widziana z perspektywy dziecka, która jest też opowieścią o dorastaniu. Tak zakończyła się 22. edycja akcji Filmowe Podlasie Atakuje w Białostockim Ośrodku...
„Sztuka okopowa”, czyli dzieła sztuki wykonywane przez żołnierzy, jeńców wojennych i cywilów podczas konfliktów zbrojnych, to temat najnowszej wystawy, prezentowanej od piątku (17.10) w Muzeum Wojska w Białymstoku.
To ogólnopolska akcja, która od lat przekonuje do czytania i pokazuje biblioteki - jako miejsca bliskie lokalnym społecznościom, tętniące kulturą, inspirujące, otwarte. Nocy Bibliotek nie można przespać. Tegoroczna edycja akcji odbyła się pod hasłem "Do dzieła!”.
Prowadzący:
Andrzej Bajguz
