Każda powieść wybitnej amerykańskiej pisarki, od lat umieszczanej w czołówce listy kandydatów do Nagrody Nobla, stanowi dla nas niezwykłą przygodę i wyzwanie. „Zbłocona” (w oryginale „Mudwoman”) zaskakuje już samym tytułem, a błoto, oblepiające bohaterkę, należy rozumieć tyleż dosłownie, co w przenośni. W błotnistym rozlewisku rzeki, w które wrzuciła ją szalona matka – fanatyczka religijna, przywalając gałęzią, dziewczynka miała umrzeć. Uratowana cudem i adoptowana przez małżeństwo kwakrów, M.R. wychowywana była tyleż w duchu idealistycznym, co w charakterystycznym kwakierskim poczuciu, że należy przepraszać za nie swoje winy i minimalizować konflikty. Ta zasada stanie się przyczyną jej problemów tak w życiu osobistym jak zawodowym. Dorosłe życie ponownie „zbłoci” M.R. ze wszystkich stron…
Z pozoru Oates kreśli wnikliwy, wyrafinowany psychologicznie portret kobiety sukcesu, bo tak postrzegana jest M.R. w swoim środowisku, gdy zostaje pierwszą w historii kobietą – rektorem prestiżowego uniwersytetu. W rzeczywistości jednak owa kobieta sukcesu jest wciąż niepewna wartości swego życia. Na przeszkodzie stają jej zarówno upiorna przeszłość, strzępy wspomnień z wczesnego dzieciństwa i próba wyjaśnienia, co i dlaczego się wówczas stało, oraz teraźniejszość, pełna niechcianych wrogów i zaskakujących sytuacji. M.R., filozofka zajmująca się etyką, przy pomocy całej dostępnej jej wiedzy próbuje analizować, co przytrafia się jej, innym i całej Ameryce, uwikłanej w kolejną agresywną wojnę (z Irakiem). Feministka o antywojennych, rzecz jasna, poglądach, zapłaci za swą postawę bardzo wysoką cenę.
W życiu osobistym M.R. przeżywa wieloletni związek z Andre, starszym od siebie, żonatym astronomem, nie chcąc do siebie dopuścić myśli, że prawdopodobnie jest dla niego jedną z wielu. Na uniwersytecie zostaje wplątana w dziwną historię niejakiego Alexandra Stirka, zaburzonego emocjonalnie studenta, geja, konserwatysty i katolika, który sprowokuje z nią dziwną rozmowę, potajemnie ją nagra i będzie chciał wykorzystać, a potem podejmie próbę samobójczą. Coraz bardziej osaczona M.R. zacznie śnić koszmary… Profesor nauk politycznych, Kroll, z którym przed laty miała krótki romans, obecnie jej konserwatywny przeciwnik, torpedujący różne inicjatywy, przypomni M.R. słynny aforyzm Hobbesa, że życie jest paskudne, brutalne i krótkie. Czy, wbrew sobie, będzie musiała w to wreszcie uwierzyć?
Arcydzieło Oates, brawurowo napisane, dynamiczne, pełne niepokojących refleksji i zaskakujących gestów bohaterów, łączy powieść psychologiczną, obyczajową, społeczną, polityczną i rozrachunkową, będąc też swoistym wariantem powieści kampusowej, ironicznym, choć w tym przypadku niezabawnym. „Zbłocona” to także przenikliwe studium samotności i rzecz o tym, że są tematy niedostępne filozofii, tematy nagie, obnażone – jak groteskowe bijące serce, którego nie wyrażą żadne słowa.
O autorce:
Joyce Carol Oates należy do grona najznakomitszych i najsławniejszych współczesnych pisarzy amerykańskich, słynie jako autorka bezkompromisowych powieści psychologicznych i mistrzyni suspensu. Od kilku lat wymieniana na liście kandydatów do Nagrody Nobla, w ubiegłym roku znalazła się na drugim miejscu noblowskiego rankingu. Autorka wielu bestsellerów (m.in. „Moja siostra, moja miłość”, „Blondynka”, „Wodospad”, „Rodzina Mulvaneys”, „Opowieść wdowy”) zdobyła wiele prestiżowych wyróżnień, m.in. National Book Award (za „Onych”, pięć innych książek Oates było nominowanych do tej nagrody), Prix Femina (za „Wodospad”), National Medal of Humanities, National Book Critics Circle Ivan Sandrof Lifetime Achievment Award, nagrodę PEN Clubu/Malamud Award for Excellence in Short Fiction oraz trzy nominacje do nagrody Pulitzera. Joyce Carol Oates jest profesorem na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu w Princetown, a od roku 1978 członkinią Amerykańskiej Akademii Literatury i Sztuki. W roku 2003 wyróżniono ją Commonwealth Award za zasługi w dziedzinie literatury, a w roku 2006 nagrodą Chicago Tribune za całokształt dorobku.
Prywatnie tu: tudorotasokolowska.pl
Prowadzący:
Dorota Sokołowska
