"Sierpień czternastego" to rozległa panorama Rosji przełomu wieków XIX i XX nakreślona piórem wybitnego intelektualisty i dysydenta Aleksandra Sołżenicyna. Wiodącym motywem epopei są losy armii gen. Samsonowa i militarna katastrofa pod Stębarkiem - Tannenbergiem. Na kartach książki przewijają się jednak również sylwetki rewolucjonistów, organizujących krwawe zamachy na przedstawicieli władz rosyjskich. Sołżenicyn przenosi czytelnika na dwór cara Mikołaja II, odkrywa kulisy zabójstwa premiera Stołypina, towarzyszy Leninowi w podróży z Poronina do Zurychu, przedstawia osobę Rasputina... Ta barwna mozaika ludzkich losów, polityki, wydarzeń historycznych i batalistyki pozwala lepiej zrozumieć mechanizmy, które doprowadziły do upadku carskiej Rosji i na zawsze zmieniły oblicze świata.
Aleksander Sołżenicyn
Wybitny pisarz, laureat literackiej nagrody Nobla w dziedzinie literatury, znany dysydent, aktywnie sprzeciwiający się reżimowi komunistycznemu w Związku Radzieckim, więzień sowieckiego obozu pracy.
Urodził się 11 grudnia 1918 w Kisłowodzku na północnym przedgórzu Kaukazu, zmarł 3 sierpnia 2008 w Moskwie. Ukończył matematykę na wydziale fizyki i matematyki Państwowego Uniwersytetu w Rostowie oraz – zaocznie – Moskiewski Instytut Filozofii, Literatury i Historii.
Był nauczycielem w jednej z rostowskich szkół średnich, a po wybuchu wojny z Niemcami w 1941 r. służył w artylerii. W 1945 r. został aresztowany przez NKWD. Lata 1945-1953 spędził w obozie pracy w Nowej Jerozolimie pod Moskwą, a następnie w obozie Ekibastuzie. W 1953 r. został skierowany na „wieczne osiedlenie” do wioski Kok-Terek w obwodzie dżambulskim w Kazachstanie. Trzy lata później, zrehabilitowany, wrócił do europejskiej części Związku Radzieckiego. Podjął pracę jako nauczyciel matematyki w Riazaniu.
Od 1962 r. publikował w czasopiśmie „Nowyj Mir” („Jeden dzień Iwana Denisowicza”, „Zdarzenie na stacji Kreczetowka” i „Zagroda Matriony"), zyskując uznanie nie tylko w Związku Radzieckim, ale i na świecie. Po dojściu do władzy Leonida Breżniewa zaczęto ograniczać możliwość druku jego utworów. W 1967 r. po wysłaniu listu otwartego do Zjazdu Związku Pisarzy Radzieckich z żądaniem zniesienia cenzury został wciągnięty na indeks autorów zakazanych. Jego kolejne utwory, jak „Krąg pierwszy" i „Odział chorych na raka” ukazały się w 1968 r. na Zachodzie. W 1970 r. Aleksandr Sołżenicyn wyróżniony został literacką Nagrodą Nobla za „siłę moralną, zaczerpniętą z tradycji wielkiej literatury rosyjskiej”. W 1972 r. w Londynie ukazała się powieść „Sierpień czternastego”, planowana jako pierwszy odcinek epopei „Czerwone koło”. W 1973 r. KGB skonfiskowało rękopis największego dzieła pisarza” Archipelag GUŁag”. Drugą wersję rękopisu przewieziono do Francji i opublikowano tego samego roku. Rok później pozbawiono go radzieckiego obywatelstwa i wydalono do RFN. Sołżenicyn mieszkał przez dwa lata w Szwajcarii, gdzie pracował nad powieścią „Lenin w Zurychu” (1976 r.), a następnie w stanie Vermont w USA, gdzie ukończył m.in. trzeci tom „Archipelagu GUŁag” (1976 r.). Nie ukrywał wrogości wobec ustroju kapitalistycznego i cywilizacji zachodniej. Poglądy te zawarł w opublikowanej w 1975 r. powieści „Październik szesnastego” z cyklu „Czerwone koło”. Wrócił na stałe do Rosji w 1994 r. i włączył się w życie społeczne i publicystyczne. W 1997 roku wybrano go na członka Rosyjskiej Akademii Nauk. 10 lat później podczas obchodów Dnia Rosji odebrał z rąk Władimira Putina wysokiej rangi odznaczenie państwowe.
Prywatnie tu: tudorotasokolowska.pl
Prowadzący:
Dorota Sokołowska
