Radio Białystok | Magazyny | Podróże po kulturze | "Black Rabbit" - mroczny portret współczesnej męskości w świecie pozorów. Recenzja Dominika Sołowieja

"Black Rabbit" - mroczny portret współczesnej męskości w świecie pozorów. Recenzja Dominika Sołowieja

"Black Rabbit" to wnikliwa, przejmująca opowieść o kryzysie współczesnej męskości uosabianej przez dwóch dojrzałych mężczyzn po czterdziestce, wciąż zachowujących się jak dzieci.

Znalezienie serialu obyczajowego, łączącego wciągającą fabułę z głębią emocjonalną, graniczy z cudem. Tym chętniej sięgnąłem więc po nową produkcję z udziałem genialnego, moim zdaniem, Jude’a Lawa - amerykańskiego aktora, który rzadko pojawia się na ekranie, lecz gdy już to robi, proponuje nam kreacje zapadające głęboko w pamięć (wśród nich jest np. rola młodego papieża). Serial "Black Rabbit", bo on jest dziś tematem mojej recenzji, to intrygujące połączenie dramatu i mrocznego gangsterskiego kina, a zarazem imponujący dowód artystycznej dojrzałości aktora Jasona Batemana, który wyreżyserował dwa pierwsze odcinki serialu i zagrał w nim jedną z głównych ról.

W centrum historii stoi Jake Friedken – właściciel "Czarnego Królika" - ekskluzywnej, hipsterskiej restauracji w Nowym Jorku, serwującej wymyślne dania i ekstrawaganckie drinki. Na pierwszy rzut oka życie Jake’a wydaje się w pełni uporządkowane i nad wyraz dostatnie. Mężczyzna prowadzi biznes z pasją i dbałością o szczegół, tworząc klimat miejsca przynoszącego jego właścicielowi sławę, poważanie i bajońskie sumy na koncie. Jednak za tym perfekcyjnym obrazem kryje się głęboko ukryta poza – Jake żyje ponad stan, a jego rzekomy spokój i pogoda ducha są jedynie maską, pod którą żyje nieustannie goniący za bogactwem i szacunkiem innych podstarzały rozwodnik z dzieckiem.

Sytuacja komplikuje się, gdy do miasta powraca jego brat Vince (w tej roli wspomniany już Jason Bateman) – dawny współzałożyciel lokalu, typowy – jeśli można tu użyć takiego określenia - buntowniczy outsider, uwikłany w uzależnienia i problemy z prawem. Jego powrót do Nowego Jorku uruchamia lawinę zapomnianych konfliktów rodzinnych – lawinę, która zaprowadzi Vince’a i Jake’a w sam środek szemranych interesów nowojorskiej mafii.

"Black Rabbit" to wnikliwa, przejmująca opowieść o kryzysie współczesnej męskości uosabianej przez dwóch dojrzałych mężczyzn po czterdziestce, wciąż zachowujących się jak dzieci. Ich relacja przypomina uzależnienie – jest toksyczna, a zarazem głęboko ludzka, nierzadko chwytająca za serce i irytująca do bólu. Co istotne, Vince nie jest typowym czarnym charakterem. To raczej mocno pogubiony człowiek, który mimo licznych błędów nie traci resztek człowieczeństwa. A my wciąż odczuwamy wobec niego coś na kształt sympatii, chociaż chcielibyśmy, by wyniósł się z życia Jake’a i opuścił Nowy Jork.

"Black Rabbit" zachwyca również tym, jak realistycznie odtwarza klimat nowojorskich restauracji, pokazując brutalne kulisy branży restauracyjnej i codzienność zapracowanego personelu knajpy Jake’a Friedkena. Choć wątek ten nie ma takiego ciężaru emocjonalnego jak historia dwóch braci, to znakomicie dopełnia całość, tworząc wiarygodne tło dla narastającego napięcia i konfliktu między Jake’em i Vince’em. Jude Law błyszczy więc w roli perfekcjonisty i utracjusza, a Bateman zaskakuje jako jego przeciwieństwo, kreując rolę zniszczonego, impulsywnego i nieprzewidywalnego hazardzisty i alkoholika.

Ten amerykański serial czerpie także z tradycji kina noir, czyli kina pełnego moralnych dylematów i tragicznych wyborów, prowadząc widza przez coraz głębsze warstwy chaosu, jaki tworzą wokół siebie Friedkenowie. Fabuła rozwija się nieliniowo, nieustannie kluczy, wracając do przeszłości, by odsłonić źródła toksycznej więzi Jake’a i Vince’a. Jeśli więc poszukujemy czegoś, co łączy psychologiczny dramat z gęstą atmosferą mrocznego kryminału, "Black Rabbit" to tytuł dla nas.