Radio Białystok | Felieton | Problemy stare jak świat - felieton Marka Gąsiorowskiego
W dzisiejszych czasach człowiek błyskawicznie reaguje na problemy tego świata. Szybko opracowuje leki ratujące życie, szczepionki chroniące nas przed groźnymi chorobami. Ląduje na Marsie, prowadzi stamtąd transmisję. Technologia sprawiła, że na samej Ziemi wieści rozchodzą się z prędkością światła. Wydaje się, że ludzie mogą rozwiązać każdy problem, poradzić sobie z każdym wyzwaniem. Otóż nie.
W naszej rzeczywistości istnieją problemy nierozwiązywalne, choć banalne w swej naturze. Blisko trzydzieści lat temu, kiedy rozpoczynałem swoją medialną przygodę w Gazecie Współczesnej, na jednym z redakcyjnych kolegiów, któryś z młodych dziennikarzy zgłosił temat fajdających gdzie popadnie gołębi.
Pan redaktor ruszył w miasto, popytał mieszkańców, co o tym sądzą. Odwiedził w tej sprawie urzędników i służby. Wysmażył całkiem niezły tekst. Ludzie przeczytali, pokiwali głowami, urzędnicy uderzyli się w piersi i co? Jakieś piętnaście lat później, już w Radiu Białystok, wówczas młody obiecujący dziennikarz, dziś dobrze znany słuchaczom naszej stacji Andrzej Bajguz, znów zasygnalizował problem. Tym razem gołąbki paskudziły na czyjś balkon. Po następnych piętnastu latach temat znów wrócił.
Czy to Białystok, Paryż, Londyn, czy Nowy York, Buenos Aires, Pekin. Nie ważne, czy rządzi tam lewica, prawica, centrum czy siermiężna dyktatura, gołębie paskudziły, paskudzą i jeszcze długo paskudzić będą. Cóż z tego, że człowiek skacze ze spadochronem na ziemię znad stratosfery, zdobywa najwyższe górskie szczyty, regularnie lata w kosmos. Wobec gołębiej kupy jest jak dziecko – bezradny.
Teraz o innym problemie nie do rozwiązania. Z natury banalny, w skutkach często bywa tragiczny. Jakieś dwadzieścia lat temu reporterskie drogi zawiodły mnie do wsi Pomiany niedaleko Augustowa. Wieść gminna głosiła, że w tej wiosce żyje ktoś na podobieństwo Ostatniego Mohikanina. Jedyny w miejscowości człowiek z prawem jazdy. Pomstował ów bidulek nad swoim losem, że jak to na wiosce, sąsiad sąsiadowi pomóc musi. On więcej czasu spędzał na wożeniu sąsiadów do lekarza niż na robocie w swoim gospodarstwie. Okazało się, że wszyscy jego współplemieńcy stracili prawko za jazdę na podwójnym gazie.
Tradycja jazdy na bani w tej okolicy była długa i burzliwa. Do legendy, jeszcze za czasów PRL, przeszedł naczelnik pobliskiej gminy. Podobno nigdy po pracy trzeźwy samochodem nie wracał do domu. Miejscową ludność ujął tym, że zawsze jechał wolno przy krawężniku. Nawet dzieci wracające ze szkoły rowerami go wyprzedzały. Niezwykle kulturalny – ocenił jego zachowanie na drodze jeden z moich ówczesnych rozmówców. I choć minęły blisko dwie dekady, policyjne statystki dotyczące jazdy po spożyciu nadal są tak samo przerażające. Cóż z tego, że człowiek odkrył nanocząstki w atomie czy zbudował wielki zderzacz hadronów, skoro pijani kierowcy na całym świecie, nie tylko w Polsce, są jak za przeproszeniem srające gołębie nie do pokonania.
Tych nierozwiązanych problemów jest dużo więcej. Skup opakowań zwrotnych, plaga plastiku zaśmiecającego środowisko, zima co zaskoczyła drogowców. Antyszczepionkowcy, wyznawcy teorii płaskiej ziemi, palacze, którzy rzucają niedopałki na ziemię, psie kupy na trawnikach. Jakby wszystko zsumować, to my dumni zdobywcy kosmosu, pogromcy najwyższych szczytów, herosi nauki, sportu, przedsiębiorczości, możemy tu na Ziemi utopić się we własnych śmieciach, nie przetrwać z powodu głupoty innych, mogą nas stratować pijani kierowcy.
A gołębie? One zawsze mogą zostawić nam ślad na gębie.
