Radio Białystok | Felieton | Komunijne długi - felieton Adama Dąbrowskiego
Maj to kumulacja rozpoczynających ten miesiąc świąt i związane z tym tak zwane majówki. To także tradycyjnie miesiąc matur i wreszcie okres, kiedy w całej Polsce odbywają się komunie.
Właściwie chyba powinno się mówić „pierwsze komunie święte”, bo chodzi właśnie o ten sakrament.
Ostatnio jednak natknąłem się na dyskusję - oczywiście w Internecie, bo teraz głównie tam ludzie dyskutują - o… (uwaga!) świeckiej komunii. Czyli nieważne już że pierwsza, a już na pewno nie święta.
Rodzice - nie wiem czy wierzący, ale na pewno nie praktykujący - tłumaczą na forum, że chcą zorganizować swojemu dziecku taką imprezę, żeby nie czuło się gorsze, gdy w szkole inny dziesięciolatek będzie chwalić się swoim przyjęciem. Oczywiście przede wszystkim przyjęciem… prezentów od członków rodziny i gości. No, a poza tym - wyjaśniają pomysłodawcy takiej imprezy - to dobra okazja do spotkania rodzinnego w szerszym gronie.
Tak więc sami sprowadzają to - religijne przecież w swojej istocie wydarzenie - do imprezy i prezentów.
I bardziej niż formacja duchowa dziecka interesują ich inne aspekty: zaproszonych - jaki dać prezent (bo przecież nie dewocjonalia, skoro to impreza świecka), czyli najczęściej ile powinni włożyć dziecku do koperty, zapraszający: gdzie to zorganizować, ile będzie kosztować i skąd na to wziąć?
I tu interesujące badania przeprowadził Krajowy Rejestr Długów. Interesujące przede wszystkim ze względu na wyniki.
Okazało się bowiem, że z opinią, że impreza - niezależnie czy z oprawą religijną, czy świecka, powinna być - jak to się mówi „na bogato” zgadza się 2/3 pytanych. Czyli nie tylko wielodaniowa biesiada rodzinna w wynajętej sali, ale także jakieś dodatkowe atrakcje dla bohatera dnia i jego gości.
Jednocześnie prawie co czwarta pytana osoba przyznała, że nie stać jej na zorganizowanie takiej imprezy a vista. I to nie tylko spośród tych, którzy uważają, że muszą ja zorganizować.
Także sceptycy będą szukać dodatkowych pieniędzy, żeby spełnić oczekiwania gości, przede wszystkim członków rodziny, dla których taka komunia to prawie jak mniejsze wesele.
A skoro wydatki będą, a środków nie ma, prawie co czwarty rodzic zamierza zaciągnąć kredyt lub wziąć pożyczkę, żeby wystawne przyjęcie zorganizować. Część z nich zamierza dopiąć komunijny budżet korzystając z pomocy rodziny, ale niemal połowa przyznaje, że po pieniądze uda się do banku. Będą zaś i tacy, którzy w swojej desperacji biorą pod uwagę ofertę firmy pożyczkowej.
Tylko co trzeci spośród tych, którzy nie mogą sfinansować samodzielnie wymarzonego przyjęcia, zadeklarował, że dostosuje skalę imprezy do swoich możliwości, a nie na odwrót.
To co spędza - przynajmniej niektórym - sen z powiek, cieszy innych. Na organizacji komunijnych przyjęć, imprez i obiadów zamierzają odbić się nieco od dna hotele, restauracje i firmy cateringowe. A ich łączny dług po zamknięciach, ograniczeniach i obostrzeniach to ponad 270 mln złotych.
Na większy napływ gotówki liczą też zadłużone na kilkadziesiąt milionów zakłady kosmetyczne i fryzjerskie, bo przecież takie spotkanie rodzinne w dużym gronie wymaga odpowiedniej oprawy.
I chyba już coraz mniej ludzi pamięta, że kiedyś głównym punktem takiego wydarzenia była wizyta całej rodziny w kościele. A po mszy świecka część, czyli pamiątkowe zdjęcie i obejrzenie prezentu od chrzestnego, czyli zegarka, który potem znikał gdzieś na długie lata.
A na obiad był rosół, bo to przecież niedziela.
