Radio Białystok | Felieton | Dylematy cięcia wstęgi - felieton Adama Dąbrowskiego
Ten temat dotyczy przede wszystkim symbolicznego oddawania do użytku nowych odcinków dróg. Symbolicznego dlatego, że często są to drogi użytkowane już od jakiegoś czasu, tylko okres pandemii opóźnił oficjalne otwarcie. Do tego dochodzą inwestycje właśnie teraz kończone… To sprawia, że o kolejnym uroczystym przecięciu wstęgi słyszymy nawet kilka razy w tygodniu. I tu pojawia się jeszcze jeden aspekt tej sprawy.
Ten aspekt to wybór wstęgi, która ma być cięta.
Często - nie twierdzę, że zawsze – chcąc podkreślić patriotyzm i wagę takiej inwestycji dla społeczności, organizatorzy celebry wybierają barwy narodowe.
Chociaż, jak powiedziałem: nie zawsze. Na przykład otwarciu po remoncie kolejnych oddziałów w jednym ze szpitali powiatowych, towarzyszy za każdym razem wstęga błękitna. A oddając do użytku - tym razem świeżo ukończone - drogi w innym mieście, rozciągnięto przed gośćmi takąż perłowobiałą…
I nie chodzi o to, że tam barwy narodowe nie są szanowane. Wręcz przeciwnie – są otaczane taką atencją, że organizatorzy celebry uważają, że ich akurat przecinać nie wypada. Albo obawiają się konsekwencji którymi straszy artykuł 137 kodeksu karnego: „Kto publicznie znieważa, niszczy, uszkadza lub usuwa godło, sztandar, chorągiew, banderę, flagę lub inny znak państwowy, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku".
Czy dotyczy to także publicznego przecinania wstęgi w barwach narodowych? Zapytałem MSWiA. To tam kilka lat temu powstała publikacja na temat godnego postępowania z symbolami narodowymi. „Barwy narodowe w formie długiej i szerokiej biało-czerwonej wstęgi, drapowane lub nie, używane są do ozdoby fasad budynków, a także do wystroju wnętrz, w których odbywają się uroczystości państwowe lub patriotyczne” - przeczytałem.
O cięciu ani słowa… Na (mejlowe, bo taki był wymóg) pytanie dotyczące konkretnie takiego potraktowania wstęgi, dostałem wiadomość, że odpowiedź znajdę w jednym z raportów Najwyższej Izby Kontroli:
„Po przecięciu wstęgi w barwach narodowych /…/ wstęgę należy zabezpieczyć, aby nie upadła na ziemię, nie leżała na ziemi, ani nie była deptana”.
Hmmm… Po przecięciu. Czyli chyba można?
Opinię taką potwierdzono mi w biurze rzecznika Biura Bezpieczeństwa Narodowego: żadnego zakazu formalnego nie ma, trzeba jednak zadbać o to, żeby odcięte biało-czerwone kawałki nie spadły na ziemię, a te, które pozostają przy skrajnych słupkach, powinny być na tyle krótkie, aby nie miały kontaktu z podłożem.
Tymczasem nadgorliwość niektórych patriotów doprowadza czasem do absurdów.
Już kilka lat temu furorę zrobiła informacja, że podczas jakiegoś przecięcia wstęgi gdzieś w Polsce, na wszelki wypadek najpierw przygotowaną w tym celu biało-czerwoną rozcięto wzdłuż na całej długości, a dopiero potem, już tylko czerwoną jej część, cięto w poprzek.
Zresztą także i u nas czasami przy takich okazjach przed samym aktem daje się słyszeć sceniczny szept: „Zaczynamy od czerwonego”.
Widocznie pomysłodawca takiego rozwiązania wychodzi z założenia, że wówczas - na wszelki wypadek - tnie nie biało- czerwoną, tylko czerwono- białą, a więc barwy nie polskie, tylko indonezyjskie. Albo Księstwa Monako.
