Radio Białystok | Wiadomości Studio Suwałki | Kiedyś to było, czyli z dziejów Suwalszczyzny - Józef Gajewski
Urodził się w 1948 roku w Olecku. Pracę zawodową rozpoczął w wieku 19 lat w Spółdzielni Pracy Przemysłu Skórzanego „Suwalczanka” w Suwałkach. W tym samym 1967 roku wstąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, z którą związał swoją karierę zawodową.
Po odbyciu służby wojskowej, choć nie miał specjalnego wykształcenia, został kierownikiem w Spółdzielni Mieszkaniowej Lokatorsko-Własnościowej w Suwałkach. Dopiero cztery lata później ukończył studia w Wyższej Szkole Inżynierskiej w Białymstoku. Następnie - od 1975 roku - pracował jako zastępca dyrektora w Suwalskich Zakładach Drobiarskich.
Był aktywnym działaczem PZPR, członkiem egzekutywy komitetu miejskiego, a później - komitetu wojewódzkiego. Ukończył Wieczorowy Uniwersytet Marksizmu-Leninizmu. Partii pozostał wierny aż do jej końca w styczniu 1990 roku.
Po raz pierwszy prezydentem Suwałk został 17 grudnia 1981 roku, cztery dni po wprowadzeniu stanu wojennego. A tak przemawiał do miejskich radnych dwa lata później:
„Zawieszenie stanu wojennego, oddalenie bezpośrednich zagrożeń dla socjalistycznej państwowości, opanowanie groźnej fali politycznego wichrzycielstwa stawiają nas wobec kolejnych zadań. Przychodzi czas podejmowania przedsięwzięć na rzecz rozwoju jedności i demokracji”.
W 1985 roku prezydent Gajewski napisał swego rodzaju donos do ówczesnego biskupa łomżyńskiego Juliusza Paetza na znanego suwalskiego księdza Jerzego Zawadzkiego. Sugerował ordynariuszowi odsunięcie sympatyzującego z "Solidarnością" księdza od kontaktów z młodzieżą.
Józef Gajewski prezydentem Suwałk był do 1987 roku, gdy zastąpił go Antoni Grygieńć. On natomiast został przewodniczącym suwalskiej Miejskiej Rady Narodowej, którą to funkcję sprawował do końca PRL. W tym samym czasie pracował w organach skarbowych w Suwałkach.
Już za demokracji - w 1999 roku został naczelnikiem miejscowego urzędu skarbowego.
W 2002 roku wygrał bezpośrednie wybory na stanowisko prezydenta Suwałk jako kandydat następcy PZPR - Sojuszu Lewicy Demokratycznej. Funkcję tę pełnił przez dwie kadencje. Zmarł nagle podczas urlopu we Włoszech w 2010 roku.
